ویدیویی که در
ادامه مطلب خواهید دید نسخه ایرانی یک ویدیو (پروژه) جهانی است. عنوان این پروژه "پنجاه نفر یک سوال"
است که نخستین بار در آمریکا آغاز شد و از آن زمان در سراسر جهان چرخیده و اشخاصی
از کشورهای مختلف ویدیوهایی با این مضمون ساخته اند.
روش کار ساده
است، پنجاه نفر به یک سوال ساده پاسخ می دهند: اینکه چه آرزویی دارند که تا آخر آن
روز برآورده شود؟
متاسفانه نسخه
ایرانی این ویدیو به کارگردانی علی مولوی کمی ناامید کننده است چرا که از آرزوی بیشتر
مصاحبه شونده ها بوی افسردگی و ناامیدی می آید. بسیاری از آنها اصلا هیچ آرزویی
ندارند و بسیاری از آنهایی هم که آرزو می کنند یک آرزوی سطحی می کنند. حتی یکی از
مصاحبه شونده ها آرزوی مرگ دارد.
هرچند این افراد
تنها جزء کوچکی از جامعه عظیم چند ده میلیونی ما را تشکیل می دهند اما اگر مشت را
نمونه خروار بگیریم این ویدیو حاکی از نفوذ رخوت و افسردگی به
پیکره هموطنان ایرانی ماست.
اما افسردگی
چرا ؟
وقتی هنوز باران می بارد
باد می وزد
بهار می آید
زمین سبز می شود
و درختان بار می دهند
بد نیست شعری از
دکتر عباسعلی اسکندریان به هموطنان نازنینمان تقدیم کنیم:
مخور غم گر که اکنون مانده ای تنها و بی دلبر
چه
می بینی خدا را، شایدت دلدار می آید
تو دل خوش باش و پر از زندگی چون ابر پر باران
که از تو شادی آید ور نه غم بسیار می آید
کنون که نوبت بودن به تو آمد ز دور
چرخ
بخوبی زندگی کن نیستی ناچار می آید
دلی را شاد کن یا مایه امیدواری
باش
که نالاندن کنون از زخمه ای بر تار می آید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر