تردیدی نیست که اختلاط دین و ورزش مادامی که همه
چیز بر وفق مراد باشد تبدیل به یک اتفاق شورانگیز می شود. بعنوان مثال حسین
رضازاده را به خاطر بیاورید که در مسابقات المپیک بارها "یا ابالفضل" را
تکرار می کرد و در حالیکه وزنه ای به سنگینی رکورد جهان را بالای سر داشت، نه تنها
هیچ اثری از فشار بر چهره او نمایان نبود که سر تکان دادن های مداوم او و نینداختن
وزنه حتی پس از گرفتن سه چراغ سفید این حس را به ما می داد که شاید واقعا پای
امداد غیبی در میان باشد. اما نقیض آن این ویدیو است.
دیدن وا رفتن یک ورزشکار زیر وزنه ها آن هم پس از
آن همه ذکر و دعا، به راستی هر آنچه که رضازاده و رضازاده ها می کارند را درو می
کند. پس چه بهتر که اصلا دین و ورزش را با هم قاطی نکنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر