دلیل فحاشی به ارمیا چیست؟ بی فرهنگی ما یا ریاکاری محجبه آواز خوان

ارمیا برنده آکادمی موسیقی گوگوش ۲۰۱۳ شد اما قضیه به همین سادگی نیست. پس از برنده شدن او موجی از اتهام، توهین و فحاشی در فضای مجازی و بخصوص فیسبوک نصیب او و شبکه من و تو شد که با توجه به فضای حاکم بر فیسبوک پیش از فینال، این اتفاق چندان هم دور از ذهن نبود. 

به نظر می رسید که فیسبوکی ها تصمیم خود را گرفته بودند: آنها دوست داشتند ندا یا حداقل مجید برنده این دوره از آکادمی گوگوش شوند و به هیچ وجه برنده شدن یک زن با حجاب و مسلمان را بر نمی تابیدند. طبیعی بود که با اعلام برنده شدن ارمیا شاهد چنین جوی باشیم.

هدف این نوشتار به هیچ عنوان تحلیل فنی آکادمی موسیقی گوگوش نیست. به بیان دیگر صحبت از این که آیا حق ارمیا بود که برنده آکادمی باشد یا خیر پرسشی دیگر است که مجال آن اینجا نیست. چه بسا به نظر نویسنده اساسا بهترین هنرجو در همان مراحل آغازین حذف شد. هدف این نوشتار نقد فرهنگ رایج در کشور ماست.

ما ایرانیان در این روزگار با مشکل فرهنگی مواجهیم و هیچ کس نمی تواند منکر آن شود: فحاشی هایی که در ورزشگاه های ایران صورت می گیرد در دنیا بی سابقه است، توهین به اقوام کشور خودی نمونه ای است که در هیچ کجای دنیا نمی توان یافت، دروغگویی و ریاکاری امروزه به جزء لاینفک زندگی بسیاری بدل شده و از همه مضحک تر فرهنگی است که چند سالی بیشتر از عمر آن نمی گذرد، اینکه دم از دموکراسی و حقوق بشر و منشور کوروش بزنیم اما کوچکترین احترامی برای عقاید دیگران قائل نباشیم. 

امروزه جوانان این کشور دین گریز نیستند بلکه دین ستیز شده اند و این اصلا خوب نیست. اگر به آینده ای دموکراتیک در این کشور امید داریم پس از همین الان هشیار باشیم که متاسفانه معمار دارد خشت اول را کج می نهد.

ویدیویی که در ادامه خواهید در واقع فایل صوتی شخصی که بعد از دیدن فحاشی ها به ارمیا ضبط و در یوتیوب آپلود کرده است. همین ویدیو بهانه ای شد برای نویسنده که درد دل هایش خودش را نیز بیان کند. این شخص در مورد ارمیا چنین می گوید:

"دوست داشته، عشقش کشیده با روسری بیاد آواز بخونه، اول بشه. پولشم گرفته ۲۵ هزار دلار، می تونه بره خرج خودش بکنه، خرج موسیقیش بکنه، اصلا خرج مذهبش بکنه. به من و شما چه ربطی داره؟" 

اما در نقطه مقابل بسیاری ارمیا را به ریاکاری متهم می کنند. اینکه این چه جور مسلمانی است که روسری سر می کند و با مردان دست نمی دهد ولی آواز می خواند؟ جالب است که یک نفر با استناد به همین موضوع برای ارمیا تشخیص دوگانگی و اختلال رفتاری و روانی‌ می دهد!

مناسب دیدیم که در اینجا نظر آیت الله سیستانی از مراجع شیعه را برایتان نقل کنیم. [لازم به ذکر است که نظر بسیاری مراجع دیگر مخالف نظر ایشان است و اساسا به دلیل موافق بودن، نظر ایشان را درج می کنیم.] نظر آیت الله سیستانی در پاسخ به این پرسش که "آیا آواز خواندن زن حرام است؟" چنین است:

" آواز خواندن زن حرام نیست مگر این که مهیج شهوت باشد. اگر صدای زن غنا نباشد و باعث لذت جنسی و تهییج شهوت نشود و مفسده ایی نداشته باشد اشکال ندارد."

ایشان مقصود از غنا را اینگونه شرح می دهند:

"مقصود از غنا سخن باطلى است که با آوازى خوانده مى شود که مناسب مجالس لهو و لعب و اهل عيش و نوش باشد."

جالب اینکه خواندن غنا نه فقط برای زنان بلکه برای مردان نیز حرام است. جالب تر اینکه ایشان تشخیص غنا بودن موسیقی را نه به عهده مرجع تقلید که به عهده عرف می گذارند که حتی در صورت وجود شک حکم به جایز بودن می دهند: " تشخيص اينكه او از مناسب مجالس لهو و لعب و خوشگذارنى است به عهده عرف مى باشد و در صورت شك جايز است."

به بیان ساده تر اگر مردی با شنیدن صدای ارمیا دچار شهوت شد هم ارمیا فعل حرامی انجام داده و هم آن مرد. حالا اینکه واقعا در این دوره و زمانه کسی هست که با شنیدن صدای ارمیا شهوت آلود شود پرسشی است که یافتن پاسخی برای آن به این سادگی ها نیست.

اما اصلا فرض کنید که ارمیا کار حرام انجام می دهد، آیا این دلیل موجهی است که به او فحاشی کنیم؟ اگر این افراد خودشان معتقد هستند که باید از آنها پرسید چه کسی شما را جای خدا نشانده که این و آن را بازخواست می کنید و اگر بی اعتقادند که شما را چه به اعتقادات دیگران؟

برخی نیز راه اتهام بستن به شبکه من و تو و دروغ بودن کل این پروسه را در پیش گرفته اند. اساسا بد نیست که ما به یک پرسش نزد خودمان پاسخ دهیم: چرا وقتی ما به صداقت و حقانیت یک روند، یک شبکه، یک رای گیری و ... اعتقاد نداریم در آن شرکت می کنیم و راجع به آن اظهار نظر می نماییم؟ اگر به صداقت کاری شبکه من و تو اعتقاد ندارید برای چه تنور آکادمی آنها را گرم می کنید و بعد به یکباره متوجه می شوید که همه اش بازی و سیاست بوده و اگر اعتقاد دارید چرا جنبه شکست و پذیرفتن نظر مخالف را در خود تقویت نمی کنید؟

شخصی که این ویدیو را آپلود کرده صحبتش را اینگونه و با چند سوال به پایان می رساند:

"ما ادعای چیمون میشه؟ ادعای چه فرهنگی داریم؟ وقتی می گیم دموکراسی اصلا می فهمیم چی داریم می گیم؟ اصلا دموکراسی می دونیم یعنی چی؟ ما برامون زوده بخدا زوده ..."